19 november 2010
Column 50
In
# 49 heb ik gezegd dat ik in de toekomst wilde praten over de problemen
die we ondervinden met onze post en bezoek. Deze keer wil ik praten
over de post.
Post is voor ons de enige manier om de relatie met onze families,vrienden en geliefden te onderhouden.
En dan praat ik niet alleen over de gevangenen in de dodencel.
Post is de voornaamste bron van communicatie met de buitenwereld voor iedereen die in de gevangenis verblijft.
Er
is een uitzondering voor degene die gebruik kunnen maken van de
telefoon. Sommigen kunnen zich de gestegen telefoonkosten veroorloven,
die de gevangenis berekend.
De laatste paar jaar zijn er toenemende
problemen met onze post. Niet alleen met de binnenkomende post, dat is
altijd al een traag proces geweest om aan ons af te geven. De laatste
tijd hebben we ook problemen met de uitgaande post. Er zijn veel
voorbeelden waarvan de brieven zijn gepost maar deze blijven dan een
week of langer rondzwerven in de gevangenis, voordat ze eindelijk naar
het postkantoor worden gezonden.
Als je een kind hebt, vrouw of
geliefde, die gauw jarig is dan moet je maar proberen of raden hoe lang
het duurt eer dat de verjaardagskaart met de post mee gaat. Ik heb
gehoord over gevallen dat verjaardagskaarten, toegezonden vanuit de
gevangenis pas weken later arriveerden. Ook al waren deze op tijd weg
gestuurd.
De inkomende post behoren wij binnen 7 werkdagen te
ontvangen. Maar soms duurt het weken of maanden voordat de gevangenis
ons de post overhandigen. Het meest storende element met onze post is
dat het vaak zomaar verdwijnt. Ik heb meegemaakt dat mensen mij hadden
geschreven. Mensen waar ik in geen eeuwen iets van had vernomen. Ze
vertelden me dat ze al eerder hadden geschreven, maar nooit iets van
mij hoorden.
In veel gevallen hebben zij nooit de brief ontvangen
die ik hen had toegestuurd. Het is maar een paar keer voorgevallen en
ik beschouw het maar als slecht toeval, maar het gebeurd regelmatig.
En het gebeurd niet alleen bij mij. Ik heb ook anderen erover horen klagen.
Het
lijkt erop dat er geen goede manier is om de post in goede banen te
leiden. Ik heb ook geen idee wat er met de post gebeurd die verdwijnt.
Ik
weet wel dat het een misdadige overtreding is om zo te knoeien met
post. Ik weet niet of het waar is met gevangenispost, maar ik neem aan
dat als er een postzegel op de brief zit dat het een misdaad is om met
de brief te knoeien.
In de laatste 10 jaar is de post aanzienlijk
veranderd. De post service verwerkt weinig brieven vergeleken bij 20
jaar geleden. De meeste mensen maken gebruik van elektronische post. Ik
heb gehoord dat de post service de brief bezorging helemaal wil
opheffen. Ik heb geen idee of dit waar is. Ik zou niet verrast zijn als
dit zou gaan gebeuren. Als de post verouderd dan is het logisch en
aannemelijk dat gevangenissen gaan switchen naar een bepaalde vorm van
elektronische post. Met de technieken van vandaag de dag denk ik dat
gevangenissen er alles aan zullen doen om zo snel mogelijk over te
stappen naar elektronische post.
Het is sneller en goedkoper en ook veiliger. Want je kan niets binnen smokkelen via de elektronische post.
het
is een stuk makkelijker voor de gevangenis om te waarschuwen met in en
uitgaande post met elektronische post. E-mail is een ding voor de
toekomst van de gevangenissen.
Gevangenissen veranderen nooit, mits
ze geen andere opties hebben. In de tussen tijd komt onze post wel aan
of wordt gemist. Voor degene die iemand schrijft in de gevangenis, en
je hoort niets terug, schrijf dan een briefje voor onderzoek als ze
gestopt zijn met schrijven. Er bestaat een kans dat zij nooit jouw
brief hebben ontvangen, of jij hebt geen brief ontvangen die zij
gestuurd hebben.
Ik ben klaar met deze column. Voel je vrij om me te
schrijven via de website, of door middel van een gewone brief. Je
krijgt altijd antwoord. Ik wens je al het goede toe en bedankt voor de
tijd om dit te lezen.
Het allerbeste,
Dean Carter.
P.O.Box C-97919
San Quentin Prison
San Quentin, California
94974 USA
