27 juni 2006
Column 42
Eén van de belangrijkste
onderwerpen, waarover men zich al tientallen jaren druk maakt in de
Californische gevangenissen, is de kwaliteit van de gezondheidszorg voor
gevangenen. Onlangs is er een rapport uitgekomen van een onafhankelijk panel dat
de gezondheid van gevangenen heeft bestudeerd in de gevangenissen hier in
Californië. De uitkomst was zo slecht dat de regering het gezondheidssysteem in
de gevangenissen over heeft moeten nemen. Gemiddeld stierf er één persoon per
week door een falende gezondheidszorg.
Ik heb begrepen dat de regering de gezondheidszorg overnam in maart 2006. Hun
taak is om het systeem weer op orde te krijgen. Door de jaren heen heb ik
mensen zien sterven om medische redenen. Ik weet niet of dat ligt aan de
kwaliteit van de gezondheidszorg (of het gebrek eraan) of dat deze mensen
sowieso zouden sterven, ook al zouden ze de beste zorg krijgen.
Ongeveer tien jaar geleden kreeg ik een brief van een vrouw, die contact zocht
met The California Department of Corrections. Haar broer was overleden in een
gevangenis, omdat ze hem niet de zorg hadden gegeven die hij nodig had. Het was
mijn bedoeling om haar terug schrijven, maar haar brief verdween uit mijn cel
tijdens een routine-controle. Ik denk dat hij samen met een stapel andere
papieren weggegooid is.
Een man die ik ken hier op death row, Jeff Hawkins,
heeft van medici hier te horen gekregen dat hij nog een jaar te leven heeft.
Dat was ongeveer vier maanden geleden. Zijn zaak typeert de problemen wat
betreft de medische zorg in de gevangenissen. Hij probeert al ongeveer 4-5 jaar
medische zorg te krijgen voor een leveraandoening, maar hij werd telkens van
het kastje naar de muur gestuurd.
Hawkins moest uiteindelijk een officieel bezwaar indienen en dat ging
door de verschillende levels van het systeem voordat hij uiteindelijk zijn
klacht kon indienen bij de directeur van de Californische gevangenissen.
Volgens Hawkins werd hij bij
elke instantie weer van het kastje naar de muur gestuurd en werd er steeds iets
anders gezegd en er werd zelfs tegen hem gelogen door de mensen in het systeem.
De behandeling die hij nodig
had voor zijn ziekte had de achteruitgang van zijn lever kunnen stoppen of
vertragen. Door het gebrek aan zorg gedurende de jaren is zijn lever zo slecht
geworden dat het nu terminaal is en hij nog slechts enkele maanden te leven
heeft. Nog steeds krijgt hij geen behandeling en wordt hij van het kastje naar
de muur gestuurd. Ik had wel gehoord dat dit soort dingen gebeurden, maar dit
is de eerste keer dat ik het zelf zie.
Misschien verandert er wat nu
de regering de medische zorg over heeft genomen. Ik ben er sceptisch over, maar
we merken het vanzelf. Ik denk dat het één van de grootste problemen van de
gevangenen is (niet alleen op death row), dat als ze ernstig ziek worden ze
afhankelijk zijn van het medisch systeem in de gevangenis. Een systeem dat
terugdeinst voor actie en liever excuses maakt dan behandelt. Hopelijk wordt
het beter.
De medische zorg is slecht, maar ik denk dat de psychische zorg nog een groter
probleem is. Ik vind dat dit een dieptepunt heeft bereikt. Sinds president
Reagan alle openbare psychische behandelingen heeft stopgezet in de jaren ‘80,
werden de mensen met psychische problemen door de samenleving in de
gevangenissen weggestopt. Ik heb geen idee wat het percentage gevangenen is,
dat eigenlijk psychische zorg nodig heeft i.p.v. een gevangenisstraf. Het zal
me niks verbazen als dat 50% zou zijn. Ik hoop dat de psychische zorg niet
genegeerd wordt, nu men zo gefocust is op de medische zorg.
Dat is alles wat ik te zeggen had deze keer.
Bedankt en het beste voor iedereen.
Sincerely,
Dean
