6 juli 2000

Column 26

Er wordt de laatste tijd veel over de doodstraf gepraat. Daar ben ik blij om, maar ik maak me wel zorgen, omdat, hoe belangrijk het ook is, de aandacht op slechts één probleem van de doodstraf wordt gericht. Het neemt de aandacht en energie weg van de gebieden, die het net zo hard nodig hebben, of misschien zelfs meer dan dit gebied dat nu alle aandacht heeft gekregen. Waar ik het over heb, is de aandacht van de DNA-onderzoeken die het de laatste jaren krijgt, om de onschuld te bewijzen van mensen in gevangenissen en dodencellen. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat een DNA-test een geweldig middel is om de onschuld te bewijzen van van mensen, en zodoende ze uit de gevangenis en dodencel te krijgen.

Het stoort me dat de DNA-testen alle aandacht krijgen, terwijl zoveel andere problemen, die net zo belangrijk zijn, over het hoofd worden gezien of genegeerd worden. De Nieuws Media heeft de verkeerde opvatting gecreëerd in de gedachten van het publiek, dat DNA-testen de reddings- en wondermiddelen zijn in de poging om onschuldige mensen uit de gevangenis en dodencel te houden. DNA-testen zijn belangrijk, maar het is maar één factor in een klein aantal zaken.
Voor de meeste mensen in de dodencellen en in de gevangenis spelen DNA-testen geen grote rol in hun veroordelingen en kunnen geen schuld of onschuld bewijzen. DNA-testen zijn prima, in de kleine categorie van zaken, waarop het van toepassing is.

Wat me echter dwars zit, is dat het lijkt dat het publiek de misopvatting heeft dat ‘als de DNA-test je niet vrij pleit, moet je wel schuldig zijn’. Om een voorbeeld te gebruiken van de recentelijke executie van Gary Graham in Texas: DNA kon zijn schuld of onschuld niet bewijzen, toch was er aanzienlijke twijfel of hij schuldig was aan de moord, waarvoor hij veroordeeld en geëxecuteerd was. Het enige bewijs tegen Gary Graham was de twijfelachtige verklaring van één ooggetuige, die uit zichzelf al toegeeft: ‘Iemand kan te vaak in hoger beroep gaan en het is tijd om dat te stoppen en te beginnen met het executeren van mensen’. Nauwelijks een objectieve en geloofwaardige getuige, vooral als je er rekening mee houdt, dat twee andere getuigen verklaard hebben dat Gary Graham niet die persoon was, die ze op de plaats van de misdaad gezien hadden.
Dus, DNA-testen spreken degene niet vrij, die slachtoffer zijn van onrechtmatige identificatie, of van wangedrag van politie of aanklager. Er is onlangs een rapport gepubliceerd. Dit rapport was het resultaat van studie over de doodstraf in de VS. De resultaten van deze studies leken veel mensen te verbazen. Het rapport kan op deze url gevonden worden (http://www.thejusticeproject.org).

Dit rapport onderzoekt al de doodstrafzaken van 1973-1995. In 68% hiervan werden fouten gevonden. De fouten waren meestal onbekwaamheid van de verdedigende advocaat of wangedrag van politie en aanklagers. De rapporten vermelden ook de fouten, die het gerechtshof gemaakt heeft in deze zaken. De pro-doodstraf mensen hebben geprobeerd om deze studie in diskrediet te brengen en zeggen dat het een partijdig rapport is. Maar dit was een studie die namens het Amerikaanse Huis van Afgevaardigen of de Amerikaanse Senaat gedaan werd. Ik kan me op dit moment niet herinneren welke van de twee het was.

Ik heb een krantenartikel gelezen waarin een woordvoerder van een groep voor de rechten van het slachtoffer zei, toen hij deze studie in diskrediet wilde brengen: ‘Er is geen bewijs, dat er ooit een onschuldig iemand in de VS is geëxecuteerd’. Dit is zo typisch voor de nepstatisitieken en verkeerde informatie, waarvan deze groepen zo houden, om dit te presenteren als bewijs om hun verstoorde beeld van de werkelijkheid te ondersteunen. Deze woordvoerder weet heel goed, dat als een persoon eenmaal geëxecuteerd is, er nooit verder onderzoek wordt gedaan naar de zaak. Dus zonder te letten op schuld of onschuld, er wordt géén onderzoek meer gedaan. Daarom is er geen bewijs, dat er een onschuldig iemand geëxecuteerd is (ik heb het in #21 hier al een beetje over gehad). Het zijn dit soort mensen, die misleidende informatie en statistieken gebruiken om hun argumenten te ondersteunen, die proberen deze studie en de rapporten in diskrediet te brengen. Het is zo hypocriet van deze mensen om het woord Gerechtigheid te gebruiken in de namen van hun organisaties.
Als deze groepen echt geloofden in gerechtigheid en eerlijkheid, zouden ze alles doen wat in hun macht lag om er zeker van te zijn dat er niet nog meer slachtoffers gemaakt worden, toch? Maar het lijkt erop dat hun idee van gerechtigheid erg gelimiteerd en egoïstisch is.

DNA-testen zijn prima voor het bewijzen van onschuld van sommige gevangenen, maar wat ik zie dat er gebeurt, is dat het publiek geconditioneerd wordt om te denken dat als DNA niets met de zaak te maken heeft, de persoon schuldig moet zijn. Waar ik niemand over hoor praten, is dat er zoveel onschuldige mensen vrijgelaten worden na DNA-testen, waarom komen er dan niet meer vragen over de meerderheid van zaken waarin DNA geen rol speelt? Het zijn tenslotte niet alleen de zaken met DNA, waarbij mensen onschuldig ter dood veroordeeld worden. Het is een feit, dat de meeste doodstraf veroordelingen helemaal geen DNA bewijsmateriaal hebben. Gezond verstand schrijft voor, dat als de onschuld van zoveel mensen bewezen kan worden IN DE MINDERHEID VAN DE ZAKEN waarbij DNA-testen betrokken zijn, dan zouden de zaken waar DNA niet schuld of onschuld kan bewijzen nóg beter bekeken moeten worden. In deze zaken moet er extra zorg betracht worden, omdat het veel moeilijker is om er zeker van te zijn dat een onschuldig persoon niet veroordeeld en geëxecuteerd wordt. De manier om dit te doen is door meer advocaten en onderzoekers beschikbaar te stellen, meer tijd te geven en voor meer middelen te zorgen in het hoger beroep proces. Helaas gaat het de kant op van steeds minder tijd, die gegeven wordt voor de hoger beroepen en minder geld en middelen worden beschikbaar gesteld om te proberen te bewijzen dat je verkeerd veroordeeld bent.

Meer over de claim van die woordvoerder van de Rechten voor Slachtoffers, over het nog nooit bewezen is dat een onschuldig persoon is geëxecuteerd in de VS. Ik las een ander artikel over een man uit Texas, die een paar jaar geleden was geëxecuteerd. Ik kan me de naam van de man niet herinneren, maar hij zwoer dat hij onschuldig was en smeekte om een DNA-test. Gouverneur Bush weigerde deze man een DNA-test en liet de man executeren. Maar voordat deze man geëxecuteerd werd, gaf hij zijn advocaten wat van zijn haar. Hij wilde, dat deze na zijn executie getest zouden worden. De advocaten gingen na zijn executie naar het kantoor van gouveneur Bush, om het bewijs te halen, (De staat Texas had het bewijs in haar bezit) zodat de DNA-testen gedaan konden worden en bewezen kon worden dat George W. Bush een onschuldige man had vermoord. Plotseling, na al die jaren dat ze het bewijsmateriaal in hun bezit hadden, beweerden de mensen van George W. Bush, dat het bewijsmateriaal ‘verdwenen’ was en niet konden geven om het te laten testen. Dus de advocaten konden de testen niet uit laten voeren. Hoe handig voor George Bush dat dit bewijsmateriaal ‘verloren’ was en de DNA-testen niet konden bewijzen, dat ze een onschuldige man hadden gedood. Ik denk dat George Bush er zeker van wilde zijn dat niemand zou bewijzen dat hij fout zat als hij beweerde dat hij nooit een onschuldige man heeft geëxecuteerd. Misschien een meer eerlijke en precieze claim die hij kan gebruiken is deze: ‘Niemand zal ooit kunnen bewijzen dat hij een onschuldige man heeft geëxecuteerd, als hij er wat aan kan doen’.

P.S. De volgende keer dat je Bush op tv ziet, kijk dan goed in zijn ogen, probeer me dan maar eens te vertellen dat dit een gezonde man is.
Oké, ik ga er weer vandoor voor deze keer.

Vrede,
Dean