28 mei 2008
Column 45
Nog niet zo lang geleden las ik een artikel over gevangenen in Amerikaanse
gevangenissen.
De statistieken in dit artikel waren deprimerend. Dit artikel
heet ‘America Leads World in Inmates’ (Amerika heeft de meeste gevangenen ter
wereld) en is geschreven door Adam Liptak in The New York Times (april
2008).
Hierin stond dat Amerika bestaat uit 5% van de wereldpopulatie,
maar ook, dat het bijna een kwart van de wereldgevangenen heeft. Daarnaast
stond er dat veel gevangenen veroordeeld worden voor iets, waar je in andere
landen niet voor in de gevangenis belandt en worden gevangenen vaak veel langer
opgesloten dan in andere landen (voor vergelijkbare vergrijpen).
Ik noem
deze feiten, omdat Californië een budget heeft en de politici korten op het
budget dat de basisbenodigdheden voor scholen en schoolkinderen verschaft. Ze
korten niet op de leuke extra’s, zoals muziek en sport, maar op belangrijke
zaken zoals boeken. Zelfs leraren verliezen hierdoor hun
baan.
Ondertussen blijft de gevangenispopulatie groeien. Een aantal
maanden terug zag ik een verhaal op het nieuws over de gouverneur (dat is
Arnie). Hij onderzocht de mogelijkheid om 20.000 gevangenen vrij te laten uit de
Californische gevangenissen. Dit nieuwsitem vertelde er niet bij dat het
ging om ‘minimum-risico’ gevangenen, waarvan de meeste nog maar een aantal
maanden moesten zitten. Het enige waar de nieuwsmedia zich op richtte was
dat de gouverneur onderzocht of het mogelijk was om deze 20.000 gevangenen vrij
te laten, zodat hij geld kon besparen op het budget. De meeste van deze
gevangenen zouden niet eens in de gevangenis zijn beland als ze in een ander
land hadden gewoond. De 'onverantwoordelijke' nieuwsmedia leek meer
geïnteresseerd in het bang maken van mensen i.p.v. zich op de essentie van het
verhaal te richten. Kortgeleden zag ik iets op een ‘publieke opinie’
tv-show. Bepaalde groeperingen (‘bewakers unie’ en ‘slachtoffer unie') hadden
de gouverneur onder druk gezet om de gevangenen niet vrij te laten, waardoor die
vervroegde vrijlating van gevangenen in Californië dus ook niet is door gegaan. Het zet je aan het denken: als er meer dan 20.000 gevangenen zijn die in
aanmerking zouden komen voor vervroegde vrijlating, omdat hun delicten niet zo
'zwaar' waren, waarom zitten ze dan überhaupt in het gevang?
Je vraagt je
af waarom politici gevangenen liever opgesloten houden en korten op het budget
voor scholen. Op het nieuws was ook een ander verhaal over de ouders
van één van de armste schooldistricten. Zij hadden een inzamelingsactie nodig
voor de school om de basisbenodigdheden te kunnen kopen. Dus niet voor dingen,
die als luxe worden beschouwd.
Met betrekking tot Amerikaanse
(voornamelijk Californische) gevangenissen is het een zaak geworden van 'The
tail wagging the dog'; het minst belangrijke heeft meer invloed dan het
belangrijkste gedeelte. Een aantal ‘special interest’ groeperingen
lobbyen bij politici om geld in gevangenissen te stoppen i.p.v. het geld in
scholen en in schoolkinderen te steken.Als de schoolkinderen geen goede
educatie kunnen krijgen om iets waardevols met hun leven te doen, dan kunnen ze
altijd nog de criminaliteit in gaan . . . Echt een zaak van “In je eigen
vingers snijden”. ('Talk about a case of cutting off your nose in spite of
your face') Het is belangrijk dat je laat weten wat je van dit soort
dingen vindt. Als je wilt dat er geld gaat naar de gevangenissen of naar scholen
& educatie, laat het de politici weten.
Dat is alles wat ik nu wil
zeggen. Bekijk gerust de Letter Section. Je kan zelf ook een mailtje sturen en
wie weet komt die dan tzt in de Letter Section te staan. Je kunt me
natuurlijk ook per gewone post schrijven. Mijn adres staat op de
site.
Het beste,
Dean Carter
p.o. Box C-97919
San Quentin Prison
San Quentin, California 94974
|