01/02/03/04/05/06/07/08/09/10/11/12/13/14/15/16/17/18/19/20/
21
/22/23/24/25/26/27/28/29/30/31/32/33/34/35/36/37/38/39/
40
/41/42/43/44/45/46/47/48/49/50/54//

 


28 mei 2008

Column 45

Nog niet zo lang geleden las ik een artikel over gevangenen in Amerikaanse gevangenissen. 
De statistieken in dit artikel waren deprimerend. Dit artikel heet ‘America Leads World in Inmates’ (Amerika heeft de meeste gevangenen ter wereld) en is geschreven door Adam Liptak in The New York Times (april 2008).

Hierin stond dat Amerika bestaat uit 5% van de wereldpopulatie, maar ook, dat het bijna een kwart van de wereldgevangenen heeft. Daarnaast stond er dat veel gevangenen veroordeeld worden voor iets, waar je in andere landen niet voor in de gevangenis belandt en worden gevangenen vaak veel langer opgesloten dan in andere landen (voor vergelijkbare vergrijpen).

Ik noem deze feiten, omdat Californië een budget heeft en de politici korten op het budget dat de basisbenodigdheden voor scholen en schoolkinderen verschaft.  Ze korten niet op de leuke extra’s, zoals muziek en sport, maar op belangrijke zaken zoals boeken. Zelfs leraren verliezen hierdoor hun baan.

Ondertussen blijft de gevangenispopulatie groeien. Een aantal maanden terug zag ik een verhaal op het nieuws over de gouverneur (dat is Arnie). Hij onderzocht de mogelijkheid om 20.000 gevangenen vrij te laten uit de Californische gevangenissen.
Dit nieuwsitem vertelde er niet bij dat het ging om ‘minimum-risico’ gevangenen, waarvan de meeste nog maar een aantal maanden moesten zitten.
Het enige waar de nieuwsmedia zich op richtte was dat de gouverneur onderzocht of het mogelijk was om deze 20.000 gevangenen vrij te laten, zodat hij geld kon besparen op het budget.
De meeste van deze gevangenen zouden niet eens in de gevangenis zijn beland als ze in een ander land hadden gewoond.
De 'onverantwoordelijke' nieuwsmedia leek meer geïnteresseerd in het bang maken van mensen i.p.v. zich op de essentie van het verhaal te richten.
 
Kortgeleden zag ik iets op een ‘publieke opinie’ tv-show. Bepaalde groeperingen (‘bewakers unie’ en ‘slachtoffer unie') hadden de gouverneur onder druk gezet om de gevangenen niet vrij te laten, waardoor die vervroegde vrijlating van gevangenen in Californië dus ook niet is door gegaan.
Het zet je aan het denken: als er meer dan 20.000 gevangenen zijn die in aanmerking zouden komen voor vervroegde vrijlating, omdat hun delicten niet zo 'zwaar' waren, waarom zitten ze dan überhaupt in het gevang?
Je vraagt je af waarom politici gevangenen liever opgesloten houden en korten op het budget voor scholen.
Op het nieuws was ook een ander verhaal over de ouders van één van de armste schooldistricten.
Zij hadden een inzamelingsactie nodig voor de school om de basisbenodigdheden te kunnen kopen. Dus niet voor dingen, die als luxe worden beschouwd.

Met betrekking tot Amerikaanse (voornamelijk Californische) gevangenissen is het een zaak geworden van 'The tail wagging the dog'; het minst belangrijke heeft meer invloed dan het belangrijkste gedeelte.
Een aantal ‘special interest’ groeperingen lobbyen bij politici om geld in gevangenissen te stoppen i.p.v. het geld in scholen en in schoolkinderen te steken.Als de schoolkinderen geen goede educatie kunnen krijgen om iets waardevols met hun leven te doen, dan kunnen ze altijd nog de criminaliteit in gaan . . .  Echt een zaak van “In je eigen vingers snijden”. ('Talk about a case of cutting off your nose in spite of your face')
 
Het is belangrijk dat je laat weten wat je van dit soort dingen vindt. Als je wilt dat er geld gaat naar de gevangenissen of naar scholen & educatie, laat het de politici weten.

Dat is alles wat ik nu wil zeggen. Bekijk gerust de Letter Section. Je kan  zelf ook een mailtje sturen en wie weet komt die dan tzt in de Letter Section te staan. Je kunt me natuurlijk ook per gewone post schrijven. Mijn adres staat op de site.

Het beste,

Dean Carter
p.o. Box C-97919
San Quentin Prison
San Quentin, California 94974