19 december 1998

Column 21

Op 17 november 1998 was er een executie gepland hier in San Quentin. Gelukkig ging het niet door. De man die ze gingen executeren, Jaturun Siripongs (Jay), had zijn laatste maaltijd al gekregen en zat in de dodewaak-cel, naast de executiekamer. Een paar uur voordat de executie zou plaatsvinden, kwam de rechtbank ertussen en stopte de executie. De reden waarom de executie gestopt werd is, omdat de huidige gouverneur van Californie probeerde er snel een doorheen te jagen. Daar de huidige gouverneur er in januari uitgeschopt wordt, was dit zijn laatste kans om iemand te vermoorden, voor hij gedwongen wordt op te stappen. Dus hij wilde niet, dat iets zijn laatste kleine sensatie zou verpesten voordat dat gebeurt. De reden waarom de rechtbank de executie stopte is de manier waarop de gouverneur de clementie hoorzitting dirigeerde.
Gouverneur Wilson vertelde Jay's advocaten (voor de hoorzitting) dat hij geen nieuwe informatie wilde horen, die beargumenteerde dat Jay onschuldig was. Dus de gouverneur verwijderde elke kans voor Jay zijn advocaten om zijn onschuld te beargumenteren. En dan, toen de hoorzitting plaats vond, weigerde gouverneur Wilson de hoorzitting en beval hij de executie gewoon door te laten gaan om de reden dat er GEEN informatie was om te bewijzen dat Jay onterecht veroordeeld was of dat het zou wijzen op zijn onschuld. Dezelfde informatie die de gouverneur niet wilde horen van de advocaten.
Toen de rechtbank dit door kreeg, stopte ze het proces van de executie en ze zullen er een hoorzitting over houden op 3 december. Als de rechtbank dan beveelt om de executie door te laten gaan, zal er een nieuwe gouverneur in Californie zijn, dus misschien zal hij (Davis) redelijker zijn.

Jay is een echt dilemma voor de politici, vooral voor degenen die graag laten horen hoe hard ze zullen optreden tegen criminaliteit of hoe erg ze voor de doodstraf zijn. Jay is een boeddhistische monnik die is geboren in Thailand. Er is onweerstaanbaar bewijs dat hij onschuldig is, maar omdat hij niet wil verraden (hoe on-Amerikaans) wie het wel gedaan heeft, werd hij veroordeeld tot de doodstraf voor de misdaad. Door zijn boeddhistisch geloof, wil Jay niet de naam zeggen van degene die de misdaden begaan heeft, maar hij geeft gemakkelijk zijn aandeel toe in wat er gebeurd is (een dodelijke roofoverval).
Wat Jay zijn zaak zo uniek maakt, is het feit dat de familie van het slachtoffer gevraagd heeft om Jay's leven te sparen. Niet alleen dat, maar ook een voormalige directeur van de San Quentin gevangenis, verschillende cipiers en de regering van Thailand hebben allemaal gevraagd om clementie te geven. Maar gouverneur Wilson liet niemand zijn pret bederven en negeerde dit allemaal. Wanneer Jay's volgende datum arriveert, zal de nieuwe gouverneur aangesteld zijn en dit zal in zijn schoot vallen. Wat een dilemma voor een gouverneur, die tijdens zijn verkiezingscampagne zijn steun voor de doodstraf gebruikte als een kwalificatie om gekozen te worden. Laten we hopen, dat Davis zijn wens om te bewijzen wat een harde gouverneur hij kan zijn, niet in de weg laat staan van het doen wat juist is en Jay's doodstraf omzet in een levenslange gevangenisstraf zonder kans op vervroegde vrijlating.

Nog even iets over het onderwerp van het executeren van onschuldigen. In het weekend van 14 november werd een conferentie gehouden in Chigago (mijn dank aan wie het ook was, die me het artikel erover stuurde). Het was een conferentie over onrechtmatige veroordelingen en de doodstraf. Bij deze conferentie waren er 30 voormalige gevangenen (mannen en vrouwen) die onrechtmatig veroordeeld waren en de doodstraf hadden gekregen. Veel van hen hebben jaren op death row gezeten, wachtend op hun executie, totdat bewezen werd dat ze onschuldig waren aan de misdaad waarvoor ze ter dood veroordeeld waren. Sinds 1977, toen de doodstraf heringevoerd werd in de Verenigde Staten, zijn er 75 mannen en vrouwen geweest, die onschuldig bewezen zijn aan de misdaden waarvoor ze ter dood veroordeeld waren en vrijgelaten.

Hoewel deze conferentie interessant is, wil ik het daar nu niet over hebben. Waar ik het wel over wil hebben is een ander aspect van het ter dood veroordelen van onschuldige mensen. In de Verenigde Staten( sinds de herinvoering van de doodstraf in 1977) is er een verhouding geweest van 6 uitgevoerde executies, voor iedere persoon die onschuldig is bevonden, nadat ze veroordeeld waren voor iets wat ze niet gedaan hadden. Hoe verschrikkelijk deze statistieken ook zijn, ik denk dat ze een beetje misleidend zijn.
Eén persoon voor elke 6 die geëxecuteerd worden is erg genoeg op zich, maar ik denk dat het getal van onschuldige mensen hoger is dan dit. Mijn reden om dit te zeggen is dat als een persoon eenmaal geëxecuteerd is, er geen verder onderzoek wordt gedaan in zijn zaak. Om de zaak van Tom Tompson als een voorbeeld te nemen. Er was overvloedig bewijs van zijn onschuld, om verdere hoorzittingen te rechtvaardigen en het verder te onderzoeken, maar nadat Tom geëxecuteerd was, werden alle pogingen om zijn onschuld te bewijzen gestopt.
Dus wordt hij één van de 6 die geëxecuteerd zijn, in plaats van één van degenen die onschuldig bewezen zijn. Met Jay is het hetzelfde, als hij geëxecuteerd wordt, wordt hij één van de 6 geëxecuteerde in plaats van één van de onschuldigen. Ik heb van verschillende andere zaken gehoord (in de Verenigde Staten) waarbij de verschillende rechtbanken niet voldoende tijd (of middelen) gaven aan de gevangene om het te bewijzen. Dus wie weet wat het echte aantal is van de onschuldigen die veroordeeld zijn om te sterven. Het is duidelijk dat de Verenigde Staten niet wil dat het aantal onschuldigen die veroordeeld worden stijgt. Ik veronderstel dat dit het rechtssysteem een slechte naam geeft en de Staat weet dat, als ze eenmaal iemand geëxecuteerd hebben, de zaak gesloten wordt en er geen pogingen meer gedaan worden om de Staat te bewijzen, dat ze iemand veroordeeld hebben die onschuldig was. Dus politiek gezien (voor de Staat) is het veiliger om een onschuldig iemand te executeren dan om de waarheid uit te zoeken.
Daarom verwacht ik dat de verhouding tussen onschuldigen en geëxecuteerden veel hoger zou moeten zijn aan de kant van de onschuldige. Ik kan het fout hebben en ik wil iedereen uitdagen om dat te bewijzen. Het verontrustende hierbij is, er zijn zoveel pogingen (succesvolle) om het proces van Hoger Beroepen te versnellen en er wordt minder moeite gedaan om een gevangene te laten bewijzen, dat hij onschuldig is nadat hij ter dood veroordeeld wordt. Ik denk dat het belangrijker is, dat er iemand dood gaat (voor de zogenaamde 'Victims Rights groepen') en het feit dat ze misschien onschuldig zijn is niet zo belangrijk voor hen. Dus creëren ze meer slachtoffers in het proces. Maar zoals de meeste egocentrische en egoïstische mensen, vinden ze dat zij het enige slachtoffer zijn dat belangrijk is.

Ik ga er nu maar weer een eind aan maken. Bedankt dat je de tijd hebt genomen om dit te lezen en ik hoop dat het je helpt om de doodstraf in een ander licht te zien. Ik hoop snel weer wat te schrijven. Wanneer je iets te zeggen hebt over wat ik schrijf, kun je me altijd schrijven, mijn adres staat op deze website.

Later,
Dean