2 maart 1997

Column 14

Het lijkt erop dat het circus weer terug is in Los Angeles. De OJ rechtszaak is weer begonnen. Ik had hier het idee dat hij al eens in een rechtszaak was vrijgesproken. Ik veronderstel dat 'double jeopardy' (dubbel gevaar) niet slechts een gedeelte is van een spelshow op tv.

Ik denk dat ik in de vorige column gepraat heb over hoe de jury in een doodstrafzaak gekozen wordt en over de rechtszaak in het algemeen. Ik heb het erover gehad hoe de meeste jonge mensen niet in een jury hoeven plaats te nemen, omdat ze anders hun baan zouden verliezen of te ver achter raken op school, dus de meeste juryleden zijn oudere, gepensioneerde mensen. Ik vertel je niets nieuws, wanneer ik zeg dat oudere mensen gewoonlijk sterke meningen hebben en geneigd zijn om minder onbevooroordeeld te zijn. Ze geloven ook eerder dat de officier van justitie en gerechtshoven nooit iemand voor het gerecht zullen dagen tenzij die persoon schuldig is.

Ik eindigde de vorige column met het vertellen over hoe de bescherming van een gedaagde de laatste 30 jaar steeds minder is geworden. Ja, er is zo af en toe iemand die door de mazen van het net glipt, maar dan willen ze je laten geloven dat dit het geval is met iedereen die voor het gerecht gedaagd wordt. Als resultaat hiervan is de bescherming van iemand die voor het gerecht gedaagd wordt nog maar een fractie van wat het was . . . of de originele bedoeling ervan is zodanig uitgekleed dat het geen effect meer heeft. Dus als je iemand op tv tekeer hoort gaan over alle rechten die een gedaagde heeft, probeer ze dan te laten zeggen wat deze rechten precies zijn. Ik betwijfel of ze iets concreets kunnen zeggen . . . alleen iets vaags over hoe het systeem alleen maar om de rechten van de gedaagde geeft. Maar het lijkt erop dat het effectief genoeg is voor de victims’ rights groepen en het geeft de politici stemmen. Ik veronderstel dat angst een effectieve manier is om schapen te hoeden.

Doordat de beschermingen voor een gedaagde over de jaren steeds minder is geworden, nemen de kansen, dat iemand ten onrechte veroordeeld wordt, in dezelfde mate toe als er aanpassingen aan de wetten en de regels van de gerechtshoven worden gemaakt. Dit brengt een interessante vraag naar boven. Als een onschuldig persoon geëxecuteerd wordt en later wordt bewezen dat deze persoon onschuldig was, zouden de mensen die daar verantwoordelijk voor waren dan ook geëxecuteerd moeten worden of naar de gevangenis gestuurd op beschuldiging van moord?
Er zijn de afgelopen tijd verschillende van zulke zaken geweest. Het was ironisch dat de officier van justitie nog steeds niet wilde toegeven dat hij schuldig was aan het wegnemen van het leven van tenminste 4 onschuldige mannen. In plaats daarvan, was er alleen een “OOOOOEPS” te horen. Ik wil erom wedden dat die officier van justitie na de executie als een soort held liep rond te struinen, als de waarheid niet aan het licht was gekomen. Het was alleen een “OOOOOEPS” met tegenzin.

Ik neem aan dat wat ik hiermee wil duidelijk maken (al is het dan wat onhandig) is dat een doodstrafzaak niet is zoals je het op tv ziet. De verdediging heeft niet de vrijheid om in de laatste minuut nog bewijsmateriaal aan te dragen dat de zaak zal winnen. Ook verschuilt de gedaagde zich niet achter wetten die hem beschermen en vertroetelen. De verdediging moet al het bewijsmateriaal delen met de officier van justitie. Die kan dan een manier bedenken om het te ontzenuwen en er is niet zoiets als een verrassings-getuige om de zaak voor de gedaagde te winnen.
Een ander iets wat de mensen zich niet schijnen te realiseren is, dat de rechter alle getuigen van de verdediging moet goedkeuren, die men aan de jury willen presenteren. Het hele proces wordt strak geleid en er is maar weinig vrijheid voor de advocaat van de verdediging. Tenminste, zo is het hier in Californie. Ik betwijfel of er veel verschillen zijn in de andere staten. Ze hebben over het algemeen dezelfde basisprocedure.

Een ding waar de mensen niet veel over horen zijn de gedaagden, die niet vertegenwoordigd worden door een advocaat, maar in plaats daarvan optreden als hun eigen advocaat. Zo’n gedaagde heet een Propria Persona, of Pro Per. Ik denk dat het een interessant fenomeen is en ik zal er in de toekomst wat meer over praten.

Ik wil degenen die geschreven hebben om me te steunen bedanken. Ik stel het heel erg op prijs. Voel je vrij om te schrijven met vragen of commentaar. Zoals ik al eerder heb gezegd, als je me schrijft via die andere site (monkey.net), zal ik je brieven niet krijgen. Je kunt me beter via deze site schrijven. Ik zal proberen om iedereen die schrijft terug te schrijven, tenzij het een brief is die vol staat met haat en nijd. Dus tot de volgende keer.

Later,
Dean