Column 4

Eastblock is een oud gebouw, gebouwd in de jaren dertig. Een spelonkachtig, donker, lawaaierig en vies ruikend gebouw, ijskoud in de winter en verstikkend heet in de zomer. De cellen zijn in het midden van het cellblock gebouwd. Ongeveer 9 meter van de cellen vandaan zijn rijen ramen die licht binnen laten, maar het is gedempt licht door al het vuil dat op de ramen zit. Bij dezelfde muur waar de ramen zitten, zijn ook de bovenste en onderste reling. Degenen op de bovenste reling houden de bovenste verdiepingen in de gaten, degenen op de onderste reling houden de onderste verdiepingen in de gaten. Een bewaker loopt heen en weer op de reling, gewapend met een automatisch geweer. De bewakers die niet op de reling lopen moeten een kogelvrij vest aan, voor het geval er iets gebeurt waarbij schoten gelost worden. Zo hebben ze wat bescherming.

De cellen zijn erg klein. Iets meer dan 122 cm breed bij iets meer dan 3 meter lang. Elke cel heeft een stalen plaat als bed (ook niet erg lang, mijn voeten hangen over het uiteinde), een roestvrijstalen wasbak en een toilet en een lamp waar een stopcontact bijzit.

Ik heb al eerder gezegd, dat je een tv of radiocassetterecorder mag hebben als je het kan betalen. Je mag ook een typemachine, cassettebandjes, boeken en lint voor de typemachine kopen. Tot ongeveer een jaar geleden mocht je die dingen rechtstreeks van de verkoper kopen . . . Sears of Penny’s . . . Dat hebben ze nu veranderd. Nu moet je alles via de gevangenis kopen en zij rekenen een toeslag van 10 %, ook wel San Quentin belasting, op alles wat je koopt. Dit komt bovenop de staats- of lokale belasting die je moet betalen. De gevangenis zegt nu van welke verkoper je mag kopen. Ik weet niet hoe ze aan de lijst van goedgekeurde verkopers zijn gekomen, misschien is er een soort veiling geweest, maar deze verkopers hebben een nogal winstgevend zaakje, omdat we wel gedwongen zijn om alles van hen te kopen. Het maakt het moeilijk voor iemand zoals mijzelf, eerst vroeg ik mijn vrienden altijd om een boek of lint voor mijn typemachine te bestellen en aan de winkelier te vragen om het naar mij te sturen, maar nu ik alles via de gevangenis moet bestellen, heb ik niets meer gekocht. Ik weet niet zeker wat het verschil is, maar ik vond het niet erg om mijn vrienden te vragen iets voor me te bestellen, maar om hen te vragen om geld naar me te sturen, zodat ik zelf dingen kan bestellen, zit me niet lekker.

Er zijn verschillende verhalen over death row, die gewoon niet waar zijn. Deze verhalen schijnen meestal verteld te worden door groepen, die staan voor het kantoor van de officier van justitie en de verschillende Law Enforcement groepen. Degene die een favoriete spreekbuis van deze groepen schijnt te zijn is de slachtoffersorganisatie, omdat de nieuws media er gek op is om reportages over hen te maken. Zo kunnen de Wetgeving groepen hun eigen programma promoten op een manier die veel steun krijgt van het publiek. De nieuws media zal geen kans voorbij laten gaan om een reportage te maken over iets dat reacties van het publiek zal geven, ook al weet de nieuws media dat de Slachtoffergroepen voornamelijk een front zijn voor de Wetgeving groepen.

Eén van de verhalen over death row is, dat we allemaal kabel tv hebben in onze cel. Dit is echt niet waar. San Quentin heeft een stopcontact in elke cel, waar je een kabel van je tv in kan doen, maar het staat in verbinding met een centrale antenne waarmee je nationale omroepen kunt ontvangen en enkele programma’s van de gevangenis.

Een ander verhaal, dat ik op het nieuws gezien heb, dat niet waar is, is dat we cellen met airconditioning hebben. Als er airconditioning is op death row, dan is dat één van de best bewaarde geheimen hier. In de winter is het hier zo koud in de cellen dat je soms je eigen adem kunt zien. Soms moet ik naar bed met 3 of 4 paar sokken aan, een lange onderbroek en als ik het heb een sweater . . . en die heb ik allemaal zelf moeten kopen. Ik weet niet wat de mensen, die geen geld hebben om dit allemaal te kopen, doen als het in de winter zo koud is. In de zomer wordt het zo heet, dat het enige wat je doen kunt is je kleren uittrekken en op je bed gaan liggen, in je shorts of naakt en proberen niet te bewegen.

Misschien de grootste leugen, die gepromoot wordt door de nieuws media en vertelt door die Special Interest groepen is, dat we hier op death row jaren de rechtbanken zitten te manipuleren en stiekem in ons vuistje zitten te lachen. Deze groepen weten verdomd goed dat dat niet waar is. De reden waarom we zo lang op death row zitten is door wat deze groepen hebben gedaan. Ze hebben gelobbyd bij de politici en de rechtbanken, zodat deze wet na wet aannamen, waardoor het steeds werd voor gevangenen op death row om door het proces van het hoger beroep te gaan. Ze hebben het zo moeilijk gemaakt dat veel van de advocaten die gewoonlijk de hoger beroepen behandelden gestopt zijn met het aannemen van onze zaken, omdat het de hoofdbrekens, waarmee ze te maken krijgen, dat niet waard zijn.

Ik zit nu voor meer dan 10 jaar opgesloten. Bijna de helft van die tijd heb ik doorgebracht met het wachten op een advocaat, die mijn zaak aan wilde nemen. Ik heb zo’n 5 jaar moeten wachten voordat ik een advocaat had die mijn hoger beroep wilde behandelen. Mijn situatie is niet eens een uitzondering. Iemand die ik ken zit meer dan 4 jaar te wachten op een advocaat die zijn zaak aan wil nemen en het ziet er niet naar uit dat zijn situatie snel zal veranderen. Ik weet dit niet zeker, maar ik heb over iemand gehoord die bijna 7 jaar heeft moeten wachten tot een advocaat zijn zaak aannam. Maar de Special Interest groepen zeggen, dat wij het zijn die de rechtbanken al die tijd manipuleren en onze hoger beroepen vertragen. Nu deze groepen het bijna onmogelijk hebben gemaakt om advocaten te vinden, die onze hoger beroepen willen behandelen, proberen ze ook nog een wet erdoor te krijgen die de tijd, die we hebben om zaken in te dienen aangaande onze hoger beroepen, verkort . . . ze zeggen dat we tijd genoeg hebben gehad, terwijl we op death row zaten, om deze zaken voor te bereiden, maar dat hebben we niet! Dus we zouden geen gelegenheid moeten krijgen om het nog te doen na zo’n lange tijd. Ik weet dat er mensen zijn die stiekem in hun vuistje zitten te lachen, maar het zijn zeker niet de mensen die hier op death row zitten. JUST US in Amerika!

Nou, ik was van plan om wat meer over het leven in Eastblock te praten, maar het lijkt erop dat ik een beetje op een zijspoor terecht ben gekomen door deze andere dingen. Ik heb het er wel een andere keer over, maar voor nu ga ik er weer vandoor.

Later,
Dean